Τα καλύτερα μου χρόνια σου τα χάρισα
σαν χρυσάφι μπρος στα πόδια σου τα άπλωσα
για να γίνουνε πολύτιμες οι μέρες σου
και απάνεμα λιμάνια οι Δευτέρες σου!

Δεν σου ζήτησα όμως τίποτα γι’ αυτά
παρά μόνο μία θέση στην καρδιά
για να λούζομαι απ’ το φως των αστεριών
και τον ήλιο των ζεστών μεσημεριών

Μα ήρθες ξάφνου και τα γκρέμισες μεμιάς
τα γεφύρια και τους δρόμους της καρδιάς
και θα μείνει το χρυσάφι μπρος σου εκεί,
για ενθύμιο απ’ αγάπη αληθινή.

Τα επόμενα μας χρόνια τα ζωγράφισα
στου μυαλού μου τα υπόγεια μέσα τα ‘κλεισα
φυλαχτό να τα ‘χω μέχρι να σκεφτείς
πόσο λάθος σου να με απαρνηθείς.