Το τραπέζι είναι στρωμένο, πάντοτε για δύο
όμως μεσ΄ αυτό το σπίτι, έχει απόψε κρύο.
Στο κρεβάτι είναι πάντα, δυο τα μαξιλάρια
έτσι για να μου θυμίζουν, τα ζεστά μας βράδια

Φυλαχτό θα σου χαρίσω για να με θυμάσαι
κι αν φουρτούνες θα σε βρούνε μέσα στη ζωή,
θα ‘μαι εκεί με την καρδιά μου και με την ψυχή
αφού τώρα πια δεν είμαστε μαζί.

Το φεγγάρι με κοιτάει και αυτό θλιμμένο
μα εγώ ένα πεφταστέρι, πάλι περιμένω.
Μια ευχή να κάνω θέλω, μέσα απ’ την καρδιά μου
να ΄σαι εσύ καλά κι ας είναι, άδεια η αγκαλιά μου.

Φυλαχτό θα σου χαρίσω για να με θυμάσαι
κι αν φουρτούνες θα σε βρούνε μέσα στη ζωή,
θα ‘μαι εκεί με την καρδιά μου και με την ψυχή
αφού τώρα πια δεν είμαστε μαζί.