Ήταν νύχτα και στο χώμα έσταζε βροχή,
ήταν νύχτα όταν μου πες το αντίο,
ήταν νύχτα το φεγγάρι είχε σκεπαστεί
που με άφησες να ζω μόνος για δύο.

Και όταν ξημέρωσε αδειάσανε οι δρόμοι
βγήκε ο ήλιος κι έλιωσα όπως το χιόνι.
Όταν ξημέρωσε με πιάσανε τα κλάματα
βγήκε ο ήλιος και σκοτείνιασαν τα θαύματα.

Ήταν νύχτα και φυσούσε ψύχρα παγωνιά,
ήταν νύχτα που μου έδειξες το δρόμο,
ήταν νύχτα και τα αστέρια έσβησαν κι αυτά
που με άφησες κενό, άδειο και μόνο.