Η αγάπη μου είναι ασυνεχής
γι’ αυτό και διαφορετική

στις συνέχειές της είναι σαν ανοιξιάτικο βράδυ
απλώνεται αργά πάνω στους κόκκινους κέδρους

μορφάζει νυχτοπούλι στην άκρη της περικοκλάδας
στις ασυνέχειες μου έρχεται φτιασιδωμένη

με ένα και μόνο μάτι — μα είναι όμορφη πολύ
και τότε είναι άνοιξη αληθινή, μα κείνη δεν το ξέρει

γιατί στη συνέχειά της το φύλο της είναι βρεγμένο διαρκώς
στην ασυνέχειά μου το αίμα αλλάζει τ’ όνομα του με πολλούς τρόπους

Ερυθρά Θάλασσα, κοκκινογούλι, παπαρούνα, έξοχή
η αγάπη μου είναι ασυνεχής — όπως η ιστορία

η αγάπη μου είναι μοναξιά που μεγαλώνει από κάτι ασήμαντο
σε μιάν άλλη εποχή έζησε και ζει — η αγάπη μου

εγώ είμαι μια συνέχεια αποσπασματική
έτσι, ενίοτε πνίγω την αγάπη μου σε μιάν άλλη αγάπη