—Είδες τον Κομήτη;
—εγώ τον είδα/ στάθηκε προς στιγμήν
(ως άλλος πλους αεροστάτου) πάνω απ’ το σπίτι

την στιγμή που ο γάτος μου αφυδατωμένος
νιαούριζε την 5η του Beethoven σε ΛΑ {ψι(υ)χουΛΑ}- ύφεση
με ουρά κλειδί του ΣΟΛ (εποχή του ιππόκαμπου)

τώρα διασωληνωμένος με υπερμεγέθη καλαμάκια
να ρουφά(ει) την θάλαττα του Αυγούστου (έχει γούστο στην Ανάφη;-
—στην Παπάφη)
Θάλλατα (θάλλατεj Ερυθρά Θάλαττα/

Tomato juice

ο σκύλος / φίλος (θαλασσόσκυλος αρμυριασμένος) ξαγρυπνάει
κατανυκτικά πλάι/ στου γάτου το οστεώδες προσκεφάλι
του σκουπίζει με σφουγγάρια (Σκυριανά;) την τρέλα του στα μάτια
τον στολίζει μ’ αστερίες/ περνάει αντιηλιακό στα μυτερά του μουστάκια/
όπως λόγχες έτοιμες για μάχη

(άκυρο το ρηθέν σαν τη γάτα με τον σκύλο)
απόψε εξασθενεί η όρασή μου’ πλησιάζω να δω/

(κι ο σκύλος με την γάτα;)
ξεκίνησαν επανάσταση· θα προχωρήσω κι άλλο να δω
τον ΠίΝαΚα από κοντά—

The Dog, Goya, 1820-1823

—και ο γάτος;
—ο σκύλος κολυμπάει σ’ έναν βούρκο από σκατά/
προσπαθώντας να βγει στην κόλαση
—ΚΑΙ Ο ΓΑΤΟΣ;
—μα τον πήγε ο σκύλος (και τον άφησε ήδη) στην κόλαση

(Μπα! Τι λες;)