Ξύπνησε λέει η ζωή κι ήρθε μου μίλησε
της είπα άργησες πολύ και μου αντιμίλησε.
Ξύπνησε λέει η ζωή, σ’ άλλη διάσταση
να στήσουν με τη λογική, κακή παράσταση.

Ο κόσμος λέει κουράστηκε, σκούρα τα νέα του
στα λάθη του κρεμάστηκε, πέφτει η αυλαία του.
Βγάζει θυμούς για πρόσχημα, πατάει τα γκάζια του
σπάνε τα συρματόσχοινα και τα γρανάζια του.

Ο κόσμος λέει δοξάστηκε, σαν υπερθέαμα
μα η συνταγή μοιράστηκε, σ’ άρτον και θέαμα.
Στα μίντια ποντάρισε, μ’ αυτοεκτίμηση
κι ο χρόνος το τερμάτισε, στην αμφισβήτηση

Ξύπνησε λέει η ζωή, να ψάξει ανώνυμα
πώς ζουν μαζί σε μια αγκαλιά, τα ετερώνυμα.
Ξύπνησε έστησε αυτί και αφουγκράστηκε
αν έχει ο άνθρωπος φτερά, ή ξεπεράστηκε.

Μα η ζωή θέλει ζωή
ζητάει δικαίωμα
να’ναι στη νύχτα ενοχή
και ήλιος το ξημέρωμα.
Μα η ζωή θέλει ζωή
τζογάρει ατέλειωτα
για ένα γέλιο μια γιορτή
και για τον έρωτα.