Η νύχτα, η μέρα
βαρύναν πολύ
φευγάτη η αγάπη
ορφάνια βουβή.

Πήρα βιβλίο
να μάθω ευχές
μία για μένα
για κείνη πολλές.

Εκείνη αγαπάω, εκείνη ζητάω,
για κείνη πονάω για κείνη μεθάω.
Εκείνη λατρεύω, εκείνη γυρεύω,
για εκείνη μαθαίνω μια προσευχή,
για κείνη ανασαίνω, τη μόνη καλή.

Ο ήλιος, το χρώμα,
το σώμα βαρύ,
το βήμα σκορπάει
ζαλάδα τρελή.

Είπα αντίο
στο λίγο μου φως,
η αγάπη, το γέλιο,
ο μαύρος καπνός.