Σε ρωτάω,
γιατί είσαι μόνος τόσα χρόνια,
ποιον κοροϊδεύεις για πες μου,
γιατί κρύβεις τις πληγές μου.

Σε ρωτάω,
γιατί ταξιδεύεις στα σκοτάδια,
για ποια σκιά σου ματώνεις,
ποια αλήθεια μαχαιρώνεις.

Μα δεν υπάρχουν γιατί,
αφού εγώ είμαι εσύ,
μα δεν υπάρχουν γιατί,
μόνο κατανόηση.

Αυτοπροσώπως,
θέλω να πω στον εαυτό μου σ’ αγαπώ.
Αυτοπροσώπως,
και για όσα μου ‘χει κάνει πως τον συγχωρώ.
Αυτοπροσώπως,
να τον γεμίσω με φιλιά,
και να τον πάρω αγκαλιά,
και να του πω ότι αξίζεις πιο πολλά.

Σε ρωτάω,
γιατί τυραννιέσαι δίχως τέλος,
ποιον κομματιάζεις στο λέει,
ο καθρέφτης που όλο κλαίει.

Μα δεν υπάρχουν γιατί,
αφού εγώ είμαι εσύ,
μα δεν υπάρχουν γιατί,
μόνο κατανόηση.