Από δυο χωριά χωριάτες, της διχόνοιας αγωγιάτες,
κέρβεροι στην κοίτη τους, θυρωροί στο σπίτι τους.
δεν περνούν απέναντι και μισιούνται έναντι
όμως πίνουνε νερό απ' τον ίδιο ποταμό.

Ξένος φτάνει μιαν αυγή από κάποιαν άλλη γη
τί γυρεύεις ξένε εδώ, φανερώσου να σε ιδώ.
Είμαι γεφυροποιός κι έχασα όλο μου το βιος
και γυναίκα και παιδιά, στέγη ψάχνω και δουλειά.

Ποιος, ποιος ποιος τα μίση θα μερώσει
το ποτάμι πριν φουσκώσει!

Φύγε τράβα για αλλού, τη βοήθεια ενός τρελού
δεν την εζητήσαμε σύρε και ξοφλήσαμε.
Το φευγιό του πριν προκάμει εφουσκώνει το ποτάμι
πλημμυρίζουν τα χωριά, πνίγονται και δυο παιδιά.

Ξένε σε παρακαλώ, μείνε κάνε το καλό
πιάσε πέτρα λαξευτή το νερό να μαζευτεί.
Χτίζει ο ξένος φράγματα, γέφυρες ρημάγματα
και μαζεύει τα νερά. Ξένε που 'φερες χαρά!

Ποιος, ποιος ποιος τα μίση θα μερώσει
το ποτάμι πριν φουσκώσει!

Φίλιωσαν τα δυο χωριά και μερέψαν την καρδιά
πάνε και έρχονται αντάμα γίνηκε μεγάλο θάμα.
Και περνούν τη γέφυρα κι όσα σας ανέφερα
του καιρού γυρίσματα κι ανεμογκρεμίσματα.