Με τα δυο χέρια μες στις τσέπες προχωρώ
λείπει το χέρι σου που κάποτε κρατούσα,
σκυφτό κεφάλι και το βλέμμα χαμηλό
λείπεις εσύ που υπερήφανα κοιτούσα.

Ακολουθώ ξανά τις ίδιες διαδρομές
χέρι με χέρι που περπάτησα με σένα,
ενώ δεν άλλαξαν αυτές οι γειτονιές
όλα τριγύρω που κοιτάζω μοιάζουν ξένα.

Είχαν πολύχρωμα λουλούδια οι αυλές
όταν μαζί σου μοιραζόμουνα τον πόθο;
Που πήγαν τόσες ομορφιές και μυρωδιές,
ή μήπως είναι ακόμα εδώ και δεν τις νιώθω;

Ένα αδέσποτο σκυλί μ΄ ακολουθεί
και το χαϊδεύω και για σένα του μιλάω,
γιατί κι εγώ είμαι αδέσποτο σκυλί
και μόνο εκείνο ξέρει τώρα πως περνάω.

Τώρα γυρνάμε δυο αδέσποτα μαζί.
Μα σαν μοιράζεσαι, μοιράζεται κι ο πόνος.
Οι γειτονιές μοιάζουνε ξένες όπως πριν,
τώρα τουλάχιστον δεν νιώθω τόσο μόνος.