Ώρες αβάσταχτης απουσίας,
πικρές, στεγνές, άρρυθμες.
Ανάβει τη συσκευή της τηλεόρασης,
διάθεση καμιά, την κλείνει.
Τα κοφτά σχέδια στις λευκές κουρτίνες
σκιές τρομακτικές.
Σκονισμένα βιβλία στα ράφια,
κατεβάζει την «Απουσία» του Peter Handke,
προσπαθεί να διαβάσει, αδύνατο να συγκεντρωθεί.
Καθρεφτίζεται στην οθόνη της σβηστής τηλεόρασης.
Αντικρίζει το πρόσωπό του σε απόγνωση.
Στο ραδιόφωνο η φωνή του Μίλτου Πασχαλίδη
καρφί που ξύνει το μυαλό του:
«της αγάπης την ουσία / τη μετρώ στην απουσία»

Τίποτα, τίποτα πια δε γεμίζει την έλλειψη,
καμιά καινούργια κυοφορία δεν είναι ικανή
να γεννήσει ό,τι λείπει.
Καμιά