Η νύχτα έχει πόνο απόψε που σκοτώνω
όλα τα όνειρά μου, κι εσύ πληγή στην καρδιά.
Οι δρόμοι όλοι κλείσαν και μόνο μου μ’ αφήσαν
σ’ ένα παράθυρο, η νύχτα δεν περνά.
Μοιάζω σαν λιποτάκτης στο δρόμο της αγάπης
να ψάχνω δικιά μου γωνιά, κι εσύ πουθενά.
Η νύχτα φέρνει νύχτα κι εσύ μια καληνύχτα,
μακάρι να ’χες καρδιά να ’ρθεις πίσω ξανά.
Με πονάς, με πονάς,

Το τελευταίο σ’ αγαπώ
για σένα μόνο το κρατώ,
κι ας με πονάς ακόμα.
Το τελευταίο σ’ αγαπώ
για σένα μόνο το κρατώ,
σαν φυλαχτό στο σώμα.

Μονάχος ξενυχτάω, γυρίζω και μεθάω
να σβήσω σημάδια παλιά γιατί με πονάει η καρδιά.
Με δάκρυα στα μάτια και όνειρα κομμάτια
με σένα μιλάω ξανά, καημός χωρίς γιατρειά.
Και μες στη μοναξιά μου τρελαίνεται η καρδιά μου
και φεύγω και φεύγω γιατί χωρίς αγάπη ποιος ζει;
Και χάνομαι και πάλι και πάω όπου με βγάλει
μια σκέψη στο νου μου τρελή, κι εσύ μια σφαίρα κρυφή.
Με πονάς, με πονάς.

Το τελευταίο σ’ αγαπώ
για σένα μόνο το κρατώ,
κι ας με πονάς ακόμα.
Το τελευταίο σ’ αγαπώ
για σένα μόνο το κρατώ,
σαν φυλαχτό στο σώμα.