Με προσπέρασε στον δρόμο βιαστική
μ' ένα βαρύ σακίδιο στον ώμο, για το γυμναστήριο,
και δυο ξανθές κοτσίδες ν' ανεμίζουν πίσω της.

Μια στιγμή μόνο που στάθηκα,
για ν' αναπνεύσω με τα μάτια μου κλειστά
τον αέρα που μύριζε από το πέρασμά της,
ήταν αρκετή για να προλάβει εκείνη να χωθεί
στα σκαλοπάτια που οδηγούνε στο μετρό
και να χαθεί για πάντα.
Μα ποιητής σημαίνει
να μην αναγνωρίζεις την απώλεια.
Μπήκα στο πρώτο ωρολογοποιείο που συνάντησα
και ζήτησα από την υπάλληλο
να μου ρυθμίσει το παλιό μου ρολόι
μισή ώρα νωρίτερα,
ίσα για να προλάβω το κορίτσι που χάθηκε
προτού να κλείσει οριστικά o χρόνος πίσω μας.
Δεν μπόρεσα, ως συνήθως, να ερμηνεύσω
το χαμόγελό της όταν, αντί γι' άλλη απάντηση,
μού έδειξε ένα επετειακό Chopard Mille Miglia
με κάσα από ροζ χρυσό 18K, λευκό καντράν,
τρεις μετρητές χρονογράφου
και κουρδιστό μηχανισμό από 300 εξαρτήματα.
Μου κόπηκε η ανάσα.
Θα το πάρω, ψιθύρισα και έτρεξα στην απέναντι καφετέρια
να γράψω ένα αθάνατο ποίημα για να μπορέσω να πληρώσω.
◊ ◊ ◊