Δεν θυμάμαι πια αλλά υποθέτω
θα με είχες πάει πρώτη μέρα στο σχολείο μου
και στο βόλεϊ, λίγο καιρό αργότερα, ή στ' αγγλικά
και τα καλοκαίρια που δεν είχα διαβάσματα
θα με έπαιρνες καμιά φορά μαζί σου στη δουλειά
ή σ' εκείνο το χωράφι που είχαμε στο χωριό
για να σκάψουμε και να ποτίσουμε το περιβόλι
ή να μαζέψουμε τ' αμύγδαλα απ' τα δέντρα
και όταν κάπνιζα κρυφά, θα με μάλωνες
σίγουρα,
μα ούτε κι αυτό το θυμάμαι.
Θυμάμαι το φως που δεν άναβε εκείνο το βράδυ
μες στο δωμάτιο που ήταν κάποτε το παιδικό μου.
Είχες ξεκρεμάσει το φωτιστικό
για να δέσεις το σκοινί,
που τόσα χρόνια είχαμε
κάτω στην αποθήκη
μπερδεμένο και αχρησιμοποίητο.
Το φως που δεν άναβε, αυτό θυμάμαι μόνο,
και το φεγγάρι απ' το παράθυρο πίσω σου
που φώτιζε την αιωρούμενη σκιά σου.