Έχω αγαπήσει στη Θεσσαλονίκη
κάτι δρόμους μυστικούς
κι όλους τους περαστικούς
που κρύβανε τον άσσο στο μανίκι.

Δρόμους που περπάτησε η μάνα μου
μ’ ονόματα αγίων και μαρτύρων
και κάθε τόσο η μνήμη η τσιγγάνα μου
ξαναγυρνά στα στέκια των ονείρων.

Έχω αγαπήσει στη Θεσσαλονίκη
κάτι βράδια μαγικά
σαν παλιά βεγγαλικά
στην παραλία του Μπαξέ Τσιφλίκι.

Βράδια που χορέψαμε στα κύματα
στο Πάνθεον μαζί και στη Ραμόνα
βουλιάζαν στο νερό αργά τα βλήματα
κι εγώ στην αγκαλιά σου έναν αιώνα.

Έχω αγαπήσει στη Θεσσαλονίκη
κάτι άγνωστους θεούς
σ’ ετοιμόρροπους ναούς
βρήκαν τα πουλιά φωλιές με νοίκι.

Χτίσαν τα πουλιά της Μαύρης Θάλασσας
τ’ αηδόνια της Σινώπης και της Προύσας,
κρύψαν την εικόνα της Παντάνασσας
μαζί με δάκρυα της Βρεφοκρατούσας.