Είδα σε όνειρο τα όνειρα να πιάνω
είναι οι φόβοι μας σαν δίκοπα μαχαίρια
θέλει καρτέρι και αργεί να ξημερώσει
και κάποιο χέρι δυνατό να μας ενώσει

Ξυπνώ και στέκομαι να βρίσκομαι πιασμένος
μες το παιχνίδι της ζωής σε μια φάκα
και στο μανίκι ένας άσσος ξεχασμένος
αν πάω πάσο με ρωτάς αν θα' χει πλάκα

Ενώνω τα κομμάτια μου με νότες
κι απ' την οργή μου ξεγλιστρά κάθε μου στίχος
Τη στοιχειωμένη ιστορία της πατρίδας ξαναζούμε
Κι όσους την πρόδωσαν ας πάψουμε να υμνούμε

Μια λαοθάλασσα που κολυμπά στο ψέμα
κι αυτοί να κρύβονται στην κιβωτό του Νώε
Η επανάσταση στο φως να λούζεται με αίμα
δεν τους τρομάζουν οι φωνές δεν μας ακούνε

Θέλει καρτέρι και αργεί να ξημερώσει
κι εγώ ξεχάστηκα στα πλήκτρα ενός πιάνου
κυλάει ο χρόνος το παιχνίδι έχει στρώσει
κι όλο αλλάζω την πορεία αυτού του πλάνου

Και ξεδιπλώνεται το νήμα της ελπίδας
από την όψη του σπαθιού έως την κόψη
κι ας είναι θάνατος η φτώχεια και η πείνα
Χέρι με χέρι , στόμα με στόμα , την ζωή θα μοιραστούμε

Απ' το κατώφλι μου θα βγω με την αγάπη
έχω τις μνήμες την οργή να θυσιάσω
έχει ιδρώσει η ζωή στα δυό μου χέρια
έχω σκοπό, έχω πνοή, έχω ελπίδα

Ξυπνώ και στέκομαι να βρίσκομαι πιασμένος
μες το παιχνίδι της ζωής σε μια φάκα
και στο μανίκι ένας άσσος ξεχασμένος
αν πάω πάσο με ρωτάς αν θα' χει πλάκα