Ποιος δεν ξέρει το ποτάμι, ποιος δεν ξέρει το ποτάμι,
ποιος δεν ξέρει το ποτάμι τον μεγάλο Αξιό.
Δώδεκα φορές το χρόνο, δώδεκα φορές το χρόνο,
δώδεκα φορές το χρόνο αχ, κουκλί μου τον περνώ.

Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω
σκίζω πόλεις και χωριά,
θα ‘ρθω στη Θεσσαλονίκη
έτσι το ζητάει η καρδιά.
Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω
έρχομαι για να σε βρω
μέσα στη Θεσσαλονίκη
κούκλα μου να σε χαρώ.

Πότε στο λευκό τον Πύργο, πότε στο λευκό τον Πύργο,
πότε στο λευκό τον Πύργο κόβω κάθε δειλινό.
Κι όταν δε σε δω μια μέρα, κι όταν δε σε δω μια μέρα,
κι όταν δε σε δω μια μέρα φουρτουνιάζει το μυαλό.

Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω
σκίζω πόλεις και χωριά,
θα ‘ρθω στη Θεσσαλονίκη
έτσι το ζητάει η καρδιά.
Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω
έρχομαι για να σε βρω
μέσα στη Θεσσαλονίκη
κούκλα μου να σε χαρώ.