Όπως χόρευαν οι μόρτες
στα παλιά τα καπηλειά
νε τη μάχαιρα στα δόντια
έτσι γίνετ’ η δουλειά.

Όσοι κάνουνε τις κότες
να μην έχουν πληρωμή
κι όσοι πίσω από τις πόρτες
δούλεψαν την παρακμή.

Ίσα ρε παιδιά το ίσο,
ίσα και τη μαχαιριά,
άλλο τι ν’ αποδομήσω
που μας έφαγ’ η σκουριά.

Τα πολλά πολλά κομμένα
στον κουβά, στον κουβά τα κινητά,
τα άπλυτα, τα λερωμένα
στο πλυντήριο κι αυτά.

Σου ’χω πάρει μια καδένα
για να σ’ αρραβωνιαστώ,
παρακάλεσα για σένα
Παναγία και Χριστό.

Ραντεβού στο κυλικείο
για να μπουν υπογραφαί
ειν’ η αγάπη το λαχείο
και παράγγειλα καφέ.

Κάπου κάπου να σε βλέπω
και κρυφά να μ’ αγαπάς
όμως δεν το επιτρέπω
το ποιος είμαι να ρωτάς.

Στην αγάπη καθαρίζεις
με φιλιά κανονικά
στη στραβή να το γνωρίζεις
θα ‘ρθουν περιπολικά.