θρηνώ τον άνεμο της νιότης
ω πρώτο μου λάβαρο πνευματικό
σε όλα όσα γίνονται και αφανίζονται
για να ξανάβρεις μόνο και μόνο το πρόσωπό σου
χώρα είσαι πιο ζωντανός και μονάχα
ο θάνατός σου είναι τόσο ισχυρός
όμοιος μ’ ένα μύθο
που μας αναστατώνει.
Πόσες θωρακισμένες πόρτες, Έρωτα,
έκλεισες στο πεπρωμένο;