Το σπίτι γέμισε με λύπη
και με σταχτή πικρό καπνό.
Φεύγεις και ρήμαξαν οι κήποι
χωρίς γαλάζιο ουρανό.

Το σπίτι γέμισε με νύχτα
κι απ’ το βοριά κι απ’ το νοτιά.
Ποιος θα σηκώσει απ’ την καρδιά μου
ετούτη την πικρή φωτιά;

Το σπίτι γέμισε μ’ αστέρια
και με τ’ Αυγούστου τα πουλιά.
Ρίζωσ’ η λύπη στ’ άδεια χέρια.
Νεκρό ποτάμι τα φιλιά.