Αρνόπο μ’ πάω κι έρχουμαι
στέκω καρσί σ’ οσπίτ ι σ’
κι εσύ δ(ι)αβέντ’ ς γιατί δ(ι)αβέντ’ ς
και κι τερείς οπίσ ι σ’ .

Για την εγάπ’ πουλί μ’ τεσόν
ίνουμ’ σίλια κομμάτια
κρίμα σ’ ομμούτια και τεμά
κρίμα και σαν μουράτ(ι)α.

Όλεν την νύχταν κι επορώ
τ’ ομμάτ(ι)α μ’ να τσαμώνω
θα επιδαβαίνω τα ρασά
απ’ εσέν να γλιτώνω.

Λέω να καταρούμαι σε
φοβούμαι τα κατάρας
Φοβούμαι κρούει σον πρόσωπο σ’
και χαντ’ ς την εμορφάδα σ’ .