Αφήνω λέξεις τις κάνεις στίχους
μαζεύω εικόνες τις κάνεις ήχους
βγάζω θυμό χαμογελάς
και λίγο ζήλεια μα δε μιλάς
σου λέω το λάθος μου μου λες πως φταις
μεγάλο πάθος σου να σέρνεις μαζί σου και το χθες
σου λέω είμαι εδώ μου λες εντάξει
μα στο φευγιό σου έχεις χαθεί κι έχεις αράξει
τ’ αλλάζω όλα μα εσύ τα ξέρεις
πριν τα σκεφτώ θα τα προφέρεις

Κάνω όνειρό μου όσα έχεις χάσει
έχω κομμάτια απ’ όσα έχεις σπάσει
έχω ελπίδες κι εσύ αναμνήσεις
θέλεις ζωή θέλω να ζήσεις
το μυστικό σου όμως δεν ήτανε καλά κρυμμένο
έψαξα και βρήκα έναν κώδικα σπασμένο

Ρίχνω μια ιδέα φτιάχνεις μια αρχή
σου δίνω ήρωες μου δίνεις τη σωστή εποχή
σου δίνω στόχους ξέρεις τους τρόπους
νομίζω ότι έχω το κλειδί εσύ όμως ξέρεις τους ανθρώπους
μιλάω λίγο γράφεις αργά
βιάζομαι τόσο μα εσύ το πας σιγά
σε κοιτάζω στα μάτια, εσύ κοιτάς το κρασί
περιμένω μια λέξη, μ’ αλλού εσύ
είμαι κοντά σου μου μοιάζεις μόνη
κι όταν σ’ αγγίζω ζηλεύουν οι χρόνοι
ψάχνω γιατί όταν ξεχνιέσαι και θυμώνεις
βλέπεις κακό παντού μου το χρεώνεις
Δε θέλω συγγνώμη. Τα μάτια μη σφίγγεις
σε σκέπτομαι ακόμα κι όταν θέλεις να φύγεις
Μου λείπεις μα σου μιλάω και επιμένω
στον ίδιο κώδικα εκείνο τον σπασμένο