Στης μοναξιάς μου το κενό
σε ψάχνω μήπως και σε βρω
μα δεν υπάρχει ούτε η σκιά σου
Και ζω μονάχα για να ζω
στο ύφος σου το αρνητικό
και στα ψυχρά κοιτάγματά σου
Σ’ αγάπησα απ’ την αρχή
που είχες στα μάτια σου βροχή
και ξεπουλήθηκα για σένα
Και όταν σε σήκωσα ψηλά
και ψυχικά και ερωτικά
εσύ με έκανες κανέναν

Πάντα έλειπες κι ας ήσουνα εδώ
αλλού ήταν το μυαλό και η ψυχή σου
Πάντα έλειπες κι ας ήσουνα εδώ
στα χέρια μου είχα μόνο το κορμί σου

Στης μοναξιάς μου το κενό
σαν φύλλο έπεσα ξερό
πάνω στ’ αγκάθια της καρδιάς σου
Και προσπαθώ να θυμηθώ
όσο κι αν μου `κανες κακό
αυτά που έζησα κοντά σου
Σε λάτρεψα όσο κανείς
κι όπου κι αν ψάξεις θα με βρεις
θα είμαι πάντοτε μπροστά σου
μέσα στα δάκρυα που ξεσπάς
μες στις βιτρίνες που κοιτάς
και θα υπάρχω στη σκιά σου