Είν’ η επόμενη μέρα κι έχουν όλα αλλάξει,
Στόματα κι οι γλώσσες οι κακές δεν έχουν πάψει,
Ντάξει, ναι, δεν αλλάζουνε τα πάντα
Τουλάχιστον οι losers όμως κάντε όλοι στην μπάντα.

Το λέω μια για πάντα, έχω το προνόμοιο
Δεν υπολογίζω ούτε κράξιμο ούτε εγκώμιο
Έχουνε ακούσει τα αυτιά μου ούκο λίγα,
Κι αν έμενα στο Μρούκλιν, θα με φωνάζαν Νίγκα.

Μεγάλωσα αλλού, εκεί είναι πάντα βράδυ
Ειμ’ απ’ την Καλαμάτα μα δεν ξέρω από λάδι
Δεν ξέρω από βότανα δεν ξέρω από εμπόριο
Αφού στην γειτονιά μου ευδοκίμησε το εγχώριο.

Φίλοι μου τσιγγάνοι, τιμή μου και καμάρι μου
Υπάρχουνε πολλοί που σκοτώνονται για χάρη μου
Μου σώσαν το τομάρι μου κι εγώ ποτέ δεν ξέχασα,
Έμεινα στην Σάντα τι είχα και τι έχασα.

Τι είχα και τι έχασα Σάντα δε σε ξέχασα
μέσα απ’ τα τραγούδια μου πιο ψηλά σε έφτασα
Μέσα στα στενά σου, ιστορία έγραψα.
Έπαιξα, έκλεψα, ήπια αλλά και έκλαψα.

30 χρόνια πέρασαν, άσπρισαν και γέρασαν
Κάποιοι την συνήθισαν κάποιοι την ξεπέρασαν
Κάποιοι άλλοι ξέχασαν τι λέγαν και τι πέρασαν
Και άλλοι βάλαν 3η και 4η και προσπέρασαν.

Κάποιοι παντρευτήκανε αλλάξανε τα γούστα τους
Τους κρύψαν οι γυναίκες τους κάτω απ’ τη φούστα τους
Φορέσανε ποδιά και πάψαν να φωνάζουνε
Και τη μαγκιά τους βγάζουν στην κουζίνα που συχνάζουνε.

Βράδια νοσταλγούνε, θυμούνται όσα ζήσανε
Πάντα βλαστημάνε για τις γκόμενες που αφήσανε
Σβήσανε τα πάντα, τα βάλανε στην μπάντα
Και πνίξαν τα όνειρά τους με θυλιά μία γραβάτα.

Σάντα πόσα κρύβεις μες στον κόρφο σου;
Πόσοι οι ρουφιάνοι που κοιμούνται με τον φόβο σου;
Πόσοι είν’ αυτοί που σε έχουν για καμάρι τους;
Πόσοι σου `χουν τάξει και σε γράψαν στο παπάρι τους;

Τι είχα και τι έχασα Σάντα δε σε ξέχασα
μέσα απ’ τα τραγούδια μου πιο ψηλά σε έφτασα
Μέσα στα στενά σου, ιστορία έγραψα.
Έπαιξα, έκλεψα, ήπια αλλά και έκλαψα.

.................................................................

Τι είχα και τι έχασα Σάντα δε σε ξέχασα
μέσα απ’ τα τραγούδια μου πιο ψηλά σε έφτασα
Μέσα στα στενά σου, ιστορία έγραψα.
Έπαιξα, έκλεψα, ήπια αλλά και έκλαψα.