Σάββατο, ξημερώνει Κυριακή
στο πάτο η ζωή μου έχει πάει.
Σάββατο και δεν είμαστε μαζί.
Σάββατο, τώρα που να έχει πάει.

Και αναρωτιέμαι αν ακόμα μ’ αγαπάει
όπως φιλούσε εμένα, τώρα ποιον φιλάει.
Κάθε της λέξη, κάθε χάδι με πονάει.
Καρφί η αγάπη της το σώμα μου τρυπάει.

Δε μ’ αγαπάει, δε μ’ αγαπάει.
Καρφί η αγάπη της το σώμα μου τρυπάει.
Δε μ’ αγαπάει, δε μ’ αγαπάει.
Μπροστά μου έκλαιγε και πίσω μου γελάει.

Σάββατο, ξημερώνει Κυριακή
φευγάτο το μυαλό σε σένα πάει.
Σάββατο και η καρδιά μου είναι
εκεί μαζί σου, κι ότι ζήσαμε πονάει.

Και αναρωτιέμαι αν ακόμα μ’ αγαπάει
όπως φιλούσε εμένα, τώρα ποιον φιλάει.
Κάθε της λέξη, κάθε χάδι με πονάει.
Καρφί η αγάπη της το σώμα μου τρυπάει.

Δε μ’ αγαπάει, δε μ’ αγαπάει.
Καρφί η αγάπη της το σώμα μου τρυπάει.
Δε μ’ αγαπάει, δε μ’ αγαπάει.
Μπροστά μου έκλαιγε και πίσω μου γελάει.

Δε μ’ αγαπάει, δε μ’ αγαπάει.
Καρφί η αγάπη της το σώμα μου τρυπάει.
Δε μ’ αγαπάει, δε μ’ αγαπάει.
Μπροστά μου έκλαιγε και πίσω μου γελάει. Χ2