Το καφέ "Γκρέκο" ανοιχτό με τη σάλα στρωμένη
να `ρθουν παρέα οι φίλοι να πιούνε καφέ,
να `ρθουν κι αυτοί που στη γη μείναν τιμωρημένοι
να πουν τραγούδια της τζαζ που τα βάφτισαν μπλε.

Αϊ αϊ Αϊ αϊ Αϊ αϊ το καφέ "Γκρέκο"
τόπος συνάντησης όλων, εκλεκτών και θνητών.
Αϊ αϊ Αϊ αϊ Αϊ αϊ το καφέ "Γκρέκο"
δίαυλος ερωτευμένων και βωμός εραστών.

Πάνω στον τοίχο παλιά ζωγραφιά σε λιμάνι,
άσπρα τραπέζια μικρά και μια πίστα μπροστά.
Για την αγάπη ξανά χύνεται το μελάνι
πριν το μετάξι σχιστεί σε ζεστή αγκαλιά.

Αϊ αϊ Αϊ αϊ Αϊ αϊ το καφέ "Γκρέκο"
δάσος μικρό της αγάπης, πηγή των ρυθμών.
Αϊ αϊ Αϊ αϊ Αϊ αϊ το καφέ "Γκρέκο"
σύναξις στίχων και λόγων, συντροφιά ποιητών.

Το καφέ "Γκρέκο" ανοιχτό δυνατό μες στη μνήμη
έχει στις δυο του γωνιές Δύση κι Ανατολή,
γράφει στη μια του πλευρά καφενείο "Ειρήνη"
που οι ελπίδες λαών την κρατούν ζωντανή.

Αϊ αϊ Αϊ αϊ Αϊ αϊ το καφέ "Γκρέκο"
κόσμος καινούργιος γεννιέται μα ξυπνά ο παλιός.
Αϊ αϊ Αϊ αϊ Αϊ αϊ το καφέ "Γκρέκο"
ζήτημα πάντα ανοιχτό στη ζωή καθ’ ενός.

Με το μικρό μου φτερό θα `θελα να πετάξω,
δείκτες μετρούν και γυρίζουν τις ώρες στη γη.
Δώδεκα κι ένα λεπτό προσπαθώ να προφτάσω,
μία κι αρχίζουν ξανά οι παλιοί αριθμοί.

Αϊ αϊ Αϊ αϊ Αϊ αϊ το καφέ "Γκρέκο"
είναι μια φλέβα στο χέρι, ποταμός πορφυρός.
Αϊ αϊ Αϊ αϊ Αϊ αϊ το καφέ "Γκρέκο"
δεν είναι τόπος ν’ ανήκει στα δεσμά κανενός.