Μιλάς κι ας μην έχεις τι να πεις
χαλάς τη μαγεία της σιωπής
γελάς ενώ θα `πρεπε να κλαις
ζητάς τις χειρότερες στιγμές

Άλλο εσύ κανάλι κι άλλο εγώ
και στην αγάπη πάλι διαφορά μεγάλη...

Δε με ξέρεις καλά είναι τόσα πολλά
που δεν ξέρεις ακόμα για μένα
η βιτρίνα μπροστά κι από πίσω βαριά
η κουρτίνα για την καρδιά
Δε με ξέρεις καλά κι ας κρατάς αγκαλιά
το κορμί μου το διχασμένο
την ψυχή μου να βρεις πουθενά δεν μπορείς
και γι’ αυτό με στεναχωρείς

Μ’ αρέσει να μιλάω με τα μάτια
τα λόγια με κουράζουν
θέλω να βρω τους φίλους μου
γιατί αράζουν
εκεί που κάποτε χαμογελούσα
τότε μπορούσα
κατάλαβέ με πάντα σε παρακαλούσα

Ασ’ τον φυγά είναι πλέον τόσο μακριά
τα χρόνια είναι βαριά πολλά και τόσο βαρετά
ψάχνω διαδρόμους μέσα από διαλόγους
δίχως νόημα μιλώ σ’ αδιάφορους ανθρώπους
με κούρασες άλλη μια φορά
πες μου πώς τα καταφέρνεις
φύγε να σωθείς μη με γυροφέρνεις
δε με ξέρεις καλά
κανείς ποτέ δε με έχει μάθει
η ζωή μου μια παράγραφος γεμάτη λάθη

Δε με ξέρεις καλά...