Κοίτα η πόλη έχει πρόσοψη φρεσκοβαμμένη,
λαμπιόνια στολίζουνε τη μούχλα.

Τώρα δεν είναι τσαπατσούλα η καημένη,
είναι απλά, άλλη μια τσούλα.

Οι σκυθρωποί είναι τώρα αποκλεισμένοι
κι οι γελαστοί, δήθεν, μάς τιμάνε.
Οι πονεμένοι είναι κάπου πεταμένοι,
μισοθαμμένοι και δε μιλάνε.
Μπάτσοι καλόδεχτοι, σφυρηλατημένοι
σκαρφαλώσανε εκεί ψηλά στο σβέρκο μας.
Μιλιούνια εργολάβοι παραφουσκωμένοι
χύσαν μπετό στο alter ego μας.
Φωνές, κροταλίσματα, μαχαιρώματα.
Ένα τίποτα σε σημαδεύει στην καρωτίδα.
Σκύψε να φιλήσεις τα ίδια χώματα·
ο ίδιος τάφος είναι αιώνια παγίδα.
Κοίτα η πόλη έχει πρόσοψη φρεσκοβαμμένη,
λαμπιονια στολίζουνε τη μούχλα.
Τώρα δεν είναι τσαπατσούλα η καημένη,
είναι απλά, άλλη μια τσούλα.

Κοίτα η πόλη…