Χρόνια τώρα μες στο στέκι,
με ακούς και δε μιλάς,
στην Ελλάδα πέρα βρέχει,
κι εσύ Μαρία με πουλάς,
οι πιο καλές στιγμές μας,
είναι αυτές που `ναι κοινές,
στιγμές μαζί με άλλους,
κι εσύ φλερτάρεις κάλλους.

Αχ Μαρία, αχ Μαρία, αχ Μαρία με τη φούντα,
τόσον καιρό που δούλευες τα λεφτά σου που `ν’ τα,
τα λεφτά σου που `ν’ τα, τα λεφτά σου που `ν’ τα.

Αχ Μαρία με τις τρέλες,
με τραβάς και με πονάς,
μια γουστάρεις μια σνομπάρεις,
αχ Μαρία μου τη σπας.

Αχ Μαρία, αχ Μαρία, αχ Μαρία με τη φούντα,
τόσον καιρό που δούλευες τα λεφτά σου που `ν’ τα,
τα λεφτά σου που `ν’ τα, τα λεφτά σου που `ν’ τα.

Αχ Μαρία με το τούρμπο,
και το σκύλο σου το μούργο,
με δαγκώνει σαν με δει,
στην δική σου περιοχή.

Αχ Μαρία, αχ Μαρία, αχ Μαρία με τη φούντα,
τόσον καιρό που δούλευες τα λεφτά σου που `ν’ τα,
τα λεφτά σου που `ν’ τα, τα λεφτά σου που `ν’ τα,
τα λεφτά σου που `ν’ τα, τα λεφτά σου που `ν’ τα.