Έρχεται προφήτισσα Δίκη,
βαστώντας τη δίκαιη, στα χέρια της δύναμη,
μπήκε στη στράτα παιδί μου,
πικρός ο καιρός.

Πήρα τα θάρρη μου, πήρα τα θάρρη μου,
ακούγοντας γλυκόπνοα, χλωμά τα ονειρατά τους.
Δε λησμονεί των Ελλήνων ο ρήγας, που σ’ έσπειρε,
ούτε και το παλιό, το δίστομο τσεκούρι,
που της ντροπής το τσάκισε, κατάχαμα χτυπώντας,
που της ντροπής το τσάκισε, κατάχαμα χτυπώντας,
πολύποδη θα `ρθει, πολυχαιρούσα χαλκόπολη.

Κρυμμένη σε φριχτές φαγάνες, η Ερινύα,
κρυμμένη σε φριχτές φαγάνες, η Ερινύα.