Κάποιες στιγμές μοιάζουμε ξένοι
μέσα στ’ αμάξι το μεσημέρι
μέσα στο δρόμο μεσ’ τη ροή
πως να σ’ ακούσω μεσ’ τη βουή

Θέλω να θέλεις κάθε στιγμή
πλάι σου εμένα
κι έτσι μπορεί
χρώμα ν’ αλλάξει αυτή η πόλη
ήλιος να βγει ν’ ανοίξουν οι δρόμοι
ήλιος να βγει ν’ ανοίξουν οι δρόμοι

Εγώ ζητάω πολλά μα ξέρεις καλά
πως δεν μπορώ ότι αγαπώ
να το μοιράζομαι μ’ ένα κόσμο σκληρό
θα σου φέρω φλεγόμενα αστέρια
μέσα στη νύχτα ν’ απλώσεις τα χέρια
να πιάσεις το φως κι’όλα αυτά
για να δεις πόσο νοιάζομαι

Σ’ ένα σταθμό του ηλεκτρικού
μεσ’το ταξίδι του γυρισμού
απ’ τη δουλειά μέχρι το σπίτι
κάθε μου σκέψη θα σου ανήκει
θέλω να σ’ έχω κάθε στιγμή
να μη τελειώνει να μην αρκεί
τρέμει η καρδιά το δρόμο της χάνει
ξέρεις το λίγο πως δεν της φτάνει
ξέρεις το λίγο πως δε μου φτάνει

Εγώ ζητάω πολλά μα ξέρεις καλά
πως δεν μπορώ ότι αγαπώ
να το μοιράζομαι μ’ ένα κόσμο σκληρό
θα σου φέρω φλεγόμενα αστέρια
μέσα στη νύχτα ν’ απλώσεις τα χέρια
να πιάσεις το φως κι’όλα αυτά
για να δεις πόσο νοιάζομαι

Εγώ ζητάω πολλά μα ξέρεις καλά
πως δεν μπορώ ότι αγαπώ
να το μοιράζομαι μ’ ένα κόσμο σκληρό
θα σου φέρω φλεγόμενα αστέρια
μέσα στη νύχτα ν’ απλώσεις τα χέρια
να πιάσεις το φως κι’όλα αυτά
για να δεις πόσο νοιάζομαι
για να δεις πόσο νοιάζομαι