(Τώρα κομμένα τα αστεία,
απ' τα μικρόφωνα στα ηχεία-κομμένα τα αστεία (x4))

Τώρα κομμένα τα αστεία, επιστρέφει δυναστεία,
όχι ο Μπλέικ κι Αλέξης, είναι ο Ίσο κι ο Αλέξης,
ή αλλιώς ο Τέταρτος, κι ο Rico παραγωγός,
σαφώς ο ήχος δυνατός, καθώς κι ο στίχος έκτακτος.
Επιστρέφουμε στη φάση όπως στη μόδα τα Lacost,
κι αν τα τρως ακόμα τ’ αστεία
κι αν είναι κρύα, εγώ είμαι αυτός
που σε κάνει να αλλάζεις πορεία
να στρίβεις γωνία, να μένεις ορθός.
Ποίος είναι αυτός που σε ξύπνησε;
Ποιος ο ρυθμός που σε χτύπησε;
Πάλεψε και πάλι νίκησε.
Έλαμψε γιατί το πίστεψε
Δεν έχασε γιατί δεν έκατσε,
δεν έπαψε γι’αυτό και γύρισε.
Συντήρησε 10 χρόνια
σχήμα
Θύμισε σε κάποια ψώνια
κρίμα,
να έχουν να πουν
να δουν να σκεφτούν
κι όπου σταθούν
θα πέφτουνε θύμα,
ψάχνουν να βρουν
αυτό που θα ακούν
θα κόβει το γέλιο
γιατί θα είναι πλήγμα,
κι είναι ένα δείγμα μόνο από τον ήχο ανοχής,
έρχονται κι άλλα πιο μεγάλα να το θυμηθείς.
Κομμένα τα αστεία
χωρίς ειρωνεία
να δούμε στο τέλος τι θα έχεις να πεις!

(Τώρα κομμένα τα αστεία,
απ' τα μικρόφωνα στα ηχεία-κομμένα τα αστεία (x4))

Με βλέπεις να γελάω; (κομμένα τα αστεία)
Ησυχία όταν μιλάω.
Στο λέω δε στο ζητάω.
Τέρμα η κοροϊδία,
κομμένη η απάτη,
κομμένοι οι πιωμένοι αναλφάβητοι στην άκρη.
Φτάνει πια στην άκρη
οι σκάρτοι,
πλήθος που ψάχνει για
δανικά ιδανικά
ψεύτικα κενά,
ζήταγα πολλά,
μου δώσαν λίγα,
κοίταζα μπροστά
ήμουν σαν μύγα μες στο γάλα,
η διαφορά.
Κομμένα τα αστεία
σπάνε ηχεία
γράφω ιστορία
τέρμα η νοθεία
κομμένη η πλάκα
κι η μονοτονία
ψάχνεις ατάκα
δέξου ειρωνεία.
Τα έβαλες με μένα; (κομμένα τα αστεία)
έχω τους στίχους
προστασία,
τρελή υπεροπλία.
Ήμουν εύκολη λεία
μ' απόκτησα κυριαρχία,
πέρασα μες απτό θάνατο
έδιωξα κάθε ατάλαντο
ό,τι μου βρώμισε κι ήταν ανάλατο
ό,τι με κέρδισε ακόμα είναι εδώ
μου πες να κοιταχτώ
σε κανα γιατρό
το στιλ μου είναι πάντα αδιάλλακτο

(Τώρα κομμένα τα αστεία,
απ' τα μικρόφωνα στα ηχεία-κομμένα τα αστεία (x4))