Τώρα ανοίγω τα μάτια, μόλις έχω ξυπνήσει
στο ρολόι του κόσμου μια αυγή μία δύση.

Μια ημέρα αρχίζει, τον καφέ μου να φτιάξω
μουσική για να παίζει, μια ζωή για να πιάσω.

Τώρα κάθομαι πάλι, μα ύπνος γυρνάει
το ταξίδι αρχίζει, το ρολόι μου σπάει.

Το κρεβάτι είναι πλοίο, ο αέρας φυσάει
τα πανιά του φουσκώνουν, το μυαλό μου διψάει.

Κοσμικοί στρατιώτες στο στρατό τους με παίρνουν
μια μονάδα στο σύμπαν σε τροχιά που διαλέγουν.

Μια κουκίδα στο χάρτη, ένα μόριο σκόνης
στον δικό σου πλανήτη μια σημαία καρφώνεις.