Κόκκινα μάτια και παράθυρα κλειστά
πριν λίγο ήταν που κρατούσα
τα δυο σου χέρια τα ζεστά
τώρα η σιωπή μέσα στην πόλη ειν’ ακόμα
πιο μεγάλη απ’ τις φωνές
λες κι έχουν μείνει
όλες οι αλήθειες μου γυμνές

Πάλι εδώ το θαύμα ξημερώνει
Κι όσοι είναι μόνοι
Χτίζουνε τα παλάτια τους στο χιόνι

Δεν πέρασε ούτε μια στιγμή
από το χθες ή το μετά
αφήνω τα μαλλιά λυτά
να `ρθείς να πλέξεις σκάλα
κι όσο για τ’ άλλα
της καρδιάς μου τα ανείπωτα
από την πρώτη μου ζωή
δεν έχει αλλάξει τίποτα.