Είναι μόνο άλλη μια
άλλη μια πρώτη
κι όμως σε καλεί να ονειρευτείς
χωρίς να ξέρεις γιατί.

Του πολέμου καταλάγιαζαν οι κρότοι
στη γειτονιά μικρά παιδιά
εκεί στα σκαλιά
στα δαχτυλάκια σας
χρόνια μετρούσατε ως την πρώτη.

Πρώτη του Δύο Χιλιάδες
μες στου χιονιού τις νιφάδες
ονειρευόσασταν
κι όλο ερχόσασταν
πρώτοι.

Πρώτη του Δύο Χιλιάδες
ήσασταν πάντα φυγάδες
μες στ’ αδιέξοδο
βρίσκατε έξοδο.

Πάνω κάτω στο τσιμέντο περπατώντας
απ’ τον χρόνο του κελιού σας
φτιάξατε δικό σας ρυθμό
ως το σπίτι απ’ την ταβέρνα συζητώντας
κι απ’ την διαδήλωση κι αυτός κι εσύ
μέχρι το πάρτι τραγουδώντας.

Σε αμμουδιές χρυσές
νέοι γονείς με τα μωρά σας
και τι τραπέζια, τι γιορτές
ως το πρωί
σαν μια εκδρομή
όλο λακκούβες ως την πρώτη.

Πρώτη του Δύο Χιλιάδες
χορεύαν του χρόνου οι νιφάδες
κι ονειρευόσασταν
κι όλο ερχόσασταν
πρώτοι.

Πρώτη του Δύο Χιλιάδες
ήσασταν πάντα φυγάδες
μες στ’ αδιέξοδο
βρίσκατε έξοδο.

Νάτην τώρα πρώτη πρώτη σας ζυγώνει
μ’ ένα κλίνατε επί δεξιά
λοξοκοιτάει προς εσάς
στοιχημένοι πίσω της οι νέοι χρόνοι
και από πάνω της ο Ποιητής
της ψιθυρίζει απ’ το μπαλκόνι.

Σημαιοφόρισσα, στη λησμονιά να μην τους δώσεις
να τους καλέσεις αύριο πλάι σου
και λίγο να τους εξυψώσεις.
Είχε πολύ καημό, πολύ λαχτάρα η εποχή τους
είχε πολλούς αναίσθητους
μα και πολλούς ονειροπόλους
που είθε να βγαίνουν πάντα πρώτοι.

Πρώτη του Δύο Χιλιάδες
έρχονται χρόνια μυριάδες
δεν το εμποδίσαμε
το βοηθήσαμε
πρώτοι.

Πρώτη του Δύο Χιλιάδες
λάμπουν του χρόνου οι νιφάδες
μες στο αδιέξοδο
βρίσκουν την έξοδο
πρώτοι.