Μηλιά μου, μωρέ μηλίτσα
που `σαι στο γκρεμό
τα μήλα φορτωμένη
τα μήλα σου λιμπίστηκα,
μα το γκρεμνό φοβούμαι.

Σαν το φοβάσαι το γκρεμνό, έλα το μονοπάτι.
Το μονοπάτι μ’ έβγαλε σ’ ένα ρημοκλησάκι.
Βρίσκω σαράντα μνήματα αδέρφια και ξαδέρφια
βρίσκω κι ένα παράμνημα να βαριαναστενάζει.

Τι έχεις μνήμα μ’ και βογγάς και βαριαναστενάζεις;
Μην είν’ το χώμα σου βαρύ κι η πλάκα σου μεγάλη;
Δεν είν’ το χώμα μου βαρύ κι η πλάκα μου μεγάλη.
Μον’ ήρθες και με πάτησες επάνω στο κεφάλι.