Είναι Σαββατόβραδο, πουθενά δεν πάω,
θέλω τόσο να σου πω πόσο σ’ αγαπάω.
Μόνη ελπίδα μου ’μεινε η ζεστή φωνή σου,
μα ψυχρά μου απαντά, μα ψυχρά μου απαντά
ο τηλεφωνητής σου.

Πάλι χτυπάνε καμπάνες για μας,
καμπάνες λύπης και όχι χαράς.
Κι απόψε λείπεις κι αλλού αγαπάς,
άκου, χτυπάνε καμπάνες για μας.

Πώς να αφήσω απάντηση και τι να σου λέω,
γράφει η κασέτα σου σαν παιδί που κλαίω.
Ξέρω άλλη αγκαλιά πως φωτίζεις, φως μου,
κι είναι αυτο το μήνυμα, μήνυμα προσκύνημα
στους καημούς του κόσμου.

Πάλι χτυπάνε καμπάνες για μας,
καμπάνες λύπης και όχι χαράς.
Κι απόψε λείπεις κι αλλού αγαπάς,
άκου, χτυπάνε καμπάνες για μας

Πάει το Σαββατόβραδο, λάθος επιμένω,
λάθος που ξενύχτησα και σε περιμένω.
Να ’σβηνε τα λάθη μου η ζεστή φωνή σου,
μα ψυχρά μου απαντά, μα ψυχρά μου απαντά
ο τηλεφωνητής σου.

Πάλι χτυπάνε καμπάνες για μας,
καμπάνες λύπης και όχι χαράς.
Κι απόψε λείπεις κι αλλού αγαπάς,
άκου, χτυπάνε καμπάνες για μας.

Είναι Σαββατόβραδο, πουθενά δεν πάω,
θέλω τόσο να σου πω πόσο σ’ αγαπάω.
Μόνη ελπίδα μου ’μεινε η ζεστή φωνή σου,
μα ψυχρά μου απαντά, μα ψυχρά μου απαντά
ο τηλεφωνητής σου.

Πάλι χτυπάνε καμπάνες για μας,
καμπάνες λύπης και όχι χαράς.
Κι απόψε λείπεις κι αλλού αγαπάς,
άκου, χτυπάνε καμπάνες για μας.