Στην υγρή σου κοιλιά επωάζεις φωτιά που με κάνει ζητιάνο
πόρτα κλειστή κι ασημένιο κελλί, δε σε φτάνω
σ’ αναπνέω γυμνός, σε θυμάμαι σκυφτός, κι απομένω μισός
σανίδι του κόσμου κρατά τη φυγή μου, σε θέλω δική μου

Στέλλα, το κλειδί που κρατάς φυλακή μ’ έχει στείλει
Στέλλα, στα μπουκάλια της μπύρας με ψάχνουν οι φίλοι
Στέλλα, συγκρατήσου για λίγο αν είν’ ώρα να φύγω θα φύγω.

Στη θολή σου σκιά απομένουν τα βράδια αδειανά
το κορμί σου που σφύζει φωτιά που μ’ αγγίζει, παγίδα που τρίζει
σ’ αναπνέω γυμνός, σε θυμάμαι σκυφτός, κι απομένω μισός
σε κοιτάζω βουβός σε χαϊδεύω τρελός κι απομένω φτωχός

Στέλλα, το κλειδί που κρατάς φυλακή μ’ έχει στείλει
Στέλλα, στα μπουκάλια της μπύρας με ψάχνουν οι φίλοι
Στέλλα, συγκρατήσου για λίγο αν είν’ ώρα να φύγω θα φύγω.

Στη ζεστή σου φωλιά με τραβάς βιαστικά και με πνίγεις
στέκει ο χρόνος βουβός μας κοιτάει βιαστικός θες να φύγεις
με τη γλώσσα με παίρνεις βαθειά σου με σέρνεις και τρέμεις

Στέλλα, είν’ αλλόκοτα εδώ κι από λάθος μπορεί να χαθώ
Είναι όμορφα εδώ κι από λάθος μπορεί να σωθώ
συγκρατήσου για λίγο, αν είν’ ώρα να φύγω, θα φύγω.