Του χρόνου τέτοια μέρα θα σε έχω ξεχάσει,
αυτή είναι επιτέλους η ζωή.
Αυτός ο χρόνος όμως, Θεέ μου, πώς θα περάσει
που θέλει μια καρδιά να γιατρευτεί;

Να ’μουν σαν τις πεταλούδες που κοιμούνται το χειμώνα,
να ’μουν σαν την ανεμώνα που σφαλίζει στο χιονιά.
Να μη νιώθω αυτά τα βράδια που θα μ’ αγκαλιάζουν μόνα
μες στην κάμαρη την άδεια, με τον πόνο συντροφιά.

Του χρόνου τέτοια μέρα θα σε έχω ξεχάσει,
αδιάφορος μπροστά σου θα περνώ.
Αυτός ο χρόνος όμως, Θεέ μου, πώς θα περάσει
που ξένος μες στους ξένους θα γυρνώ;

Να ’μουν σαν τις πεταλούδες που κοιμούνται το χειμώνα,
να ’μουν σαν την ανεμώνα που σφαλίζει στο χιονιά.
Να μη νιώθω αυτά τα βράδια που θα μ’ αγκαλιάζουν μόνα
μες στην κάμαρη την άδεια, με τον πόνο συντροφιά.

Του χρόνου τέτοια μέρα θα σε έχω ξεχάσει ...