Πιτσιρίκια που κουνιούνται σαν φραπέδες
Έλα μάνα μου στον ίδιο τον χαβά
Κάτι έρημα παιδιά στους καναπέδες
Κι η αγάπη τους που έκατσε στραβά – μωρέ

Μια ψυχή πού’ναι να βγει και κάνει κράτει
Με τα δόντια, με τα νύχια, με το νου
Που αντέχει και ακόμα παίρνει μάτι
Μπανιστήρι στην αυλή του διπλανού

Μωρέ παιδιά
Όσοι μείναν ζωντανοί παιδιά
Σερί
Μέσα στη χωματερή – παιδιά

Στην κοιλιά του ενενήντα
Με τραγούδια του εξήντα
Τι τριάντα τι πενήντα
Μια ζωή σαν εκατό – παιδιά

Μοναχοί παραμιλάμε
Κι ένας ένας το διαλάμε
Σε μια πόλη τρεις κι εξήντα
Πού βαδίζω, πού πατώ παιδιά

Ένας φίλος μου τον πήραν τα φορεία
Ένας άλλος τον τραβάει το σινεμά
Ένας άλλος μπήκε στην αστυνομία
Για να μάθει πώς βαράνε μπαγλαμά – μωρέ

Ρουφιανιά κανονική κι εργολαβία
Τρίτο πάτωμα η προίκα της μικρής
Η γριά η παλαβή με την ρομβία
Παίζει τα λυπητερά της κατοχής μωρέ

Μωρέ παιδιά
Άιντε κι άλλη μια γενειά – παιδιά
Ξανά
κρεμασμένοι στα σχοινιά – παιδιά

Ζαλιστήκαμε βουλιάζει το καράβι
Στην κασέτα το πορνό το Ελληνικό
Παντρευτήκαμε προτού μας παραλάβει
Της Ομόνοιας το περιπολικό – μωρέ

Το τραγούδι που το τράβηξαν φαγάνες
Το ξετρύπωσα κι εγώ κάποια βραδιά
Και του έριξα μαράκες και ροκάνες
Και να κλαίμε για του μάγκα την καρδιά

Μωρέ παιδιά
Όσοι μείναν ζωντανοί παιδιά
Σερί
Μέσα στις πατισερί – παιδιά

Στην κοιλιά του ενενήντα
Με τραγούδια του εξήντα
Τι τριάντα τι πενήντα
Μια ζωή σαν εκατό – παιδιά

Μοναχοί παραμιλάμε
Κι ένας ένας χαιρετάμε
Σε μια πόλη τρεις κι εξήντα
Πού βαδίζω πού πατώ παιδιά