Σοβαρά σου το ’λεγα, μάτια μου, τ’ "αντίο"
μα εσύ το πέρασες, φαίνεται, γι’ αστείο.
Κι αν στ’ αλήθεια νόμιζες ότι θα σ’ αντέξω
τότε μετά λύπης μου είχες πέσει έξω!

Μαύρη πέτρα έριξα και δε γυρίζω πίσω,
μακριά σου απέδειξα ότι μπορώ να ζήσω.
Μαύρη πέτρα έριξα και σου το ξαναλέω,
κι αν δεν το κατάλαβες, ε, τότε τι σου φταίω!

Σ’ το ’χα πει πως μ’ έκανες κι απομακρυνόμουν,
πρόβλημά σου αν πίστευες πως αστειευόμουν.
Τώρα σπίτι γύρισες και το βρήκες άδειο,
καλή τύχη, αγάπη μου, και καλό κουράγιο!