Εγώ θα ζήσω μέσ' στα φώτα κι εσύ θα φτιάχνεις ιστορίες
και δυστυχώς θα καταλάβεις, δέκα χρόνια μετά,
ξεθωριασμένα γεγονότα, χαμένες ημερομηνίες,
θα λες πως ζήσαμε, οι δυο μας, δυο λάθος φιλιά.

Με πονάν τα σημάδια στο κορμί μου, τα βράδια,
σημάδια από χάδια, σεντόνια υγρά,
μου ξυπνούν τα σημάδια μαύρα χρόνια, σκοτάδια,
ήμουν παιδί κι αγαπούσα για πρώτη φορά.

Εγώ θα ζήσω μέσ' στα φώτα, τα φώτα διάλεξα για πλάνη,
θα λες πως μ' είχες αγαπήσει, τόσα χρόνια μετά,
τη λυπημένη μου αμαρτία, σαν το παλιό σου το φουστάνι,
θα την κρεμάς πίσω από την πόρτα, γλυκιά μου ματιά.

Με πονάν τα σημάδια στο κορμί μου, τα βράδια,
σημάδια από χάδια, σεντόνια υγρά,
μου ξυπνούν τα σημάδια μαύρα χρόνια, σκοτάδια,
ήμουν παιδί κι αγαπούσα για πρώτη φορά.