Αν με βλέπεις με κουρέλια,
μη σε πιάνουνε περγέλια,
όσοι σου πουλούνε μόστρα,
είναι όλοι κοζα νόστρα.

Για μένα μια ανωμαλία,
η επί χρήμασι φιλία,
μέσα στης ψυχής το βάθος,
βρίσκετε όλο το άνθος.

Αν με πέρασες αλήτη,
είμαι από άλλο πλανήτη,
κάποια άλλη πόρτα βρόντα,
να μην έχει περίεργα όντα.

Για μένα το αρχοντηλίκι,
είναι για καραγκιοζιλίκι,
μοιάζω με τον Προμηθέα,
που ’χε τον ήλιο για θέα.