Ακυμάτιστη νύχτα.Σε θέλει νοικάρη
του νου την οθόνη γεμίζει θαμώνες.
Τσούρμο οι προστάτες, πόρνες, φαντάροι
κι ολόγυρα μαίνονται γκρίζοι χειμώνες.

Ολόφωτη πόλη κι εσύ παρωρίτης
σαπίζει η πραμάτεια στ`αμπάρι του χρόνου.
Η στάμπα σου γράφει ολίγον αλήτης
ο φθόνος, ο πόνος, η μοίρα του μόνου.

Βιάσου, κοντά σου ο άνεμος σκούζει.
Τροχά το σπαθί του απόψε ο κυκλώνας.
Κρύος ιδρώτας σε ζωνει, σε λούζει
κι η νύχτα ολάκερος μοιάζει αιώνας.

Αγρίμι του νόστου. Ανέραστη λύπη
παράσταση δίνει μικρέ δοξαστή μου.
Στο στρίντζο πεθαίνεις κάτι σου λείπει
προφήτη και μάγε, τρελέ χιμπατζή μου.