Όλο ούζο πίνω και μεθώ
και για σένα, φως μου, ξενυχτώ.
Απ’ το νου μου δε σε βγάζω, ούτε σε ξεχνώ,
Αρμενίτσα μου, για σε κλαίω και πονώ!

Μ’ έχεις κάνει τώρα σαν τρελό
συ μου πήρες φως μου το μυαλό
και καθημερνώς με κάβεις, αχ μανίτσα μου,
αχ θα με πεθάνεις πια, Αρμενιτσα μου!

Μου `χεις κάψει, φως μου, την καρδιά,
αχ κουκλί μου, έβαλα σεβντά.
Μ’ άναψες φωτιά και φλόγα, ντέρτι και καημό,
Αρμενίτσα μου γλυκιά, αχ τι θα γινώ;