Ασ`τη βάρκα στο κύμα όπου θέλει να τρέχει
ας ορίζει τ`αέρι τιμόνι, πανί,
τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει
είναι πιο όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί...
η ζωή μια δροσιά είναι, ένα κύμα...ας το φέρει
όπου θέλει τ`αέρι, όπου ξέρει τ`αέρι.

Ας αλλάζουν λιβάδια με βράχους και δάση,
γύρω ας φεύγουν που πύργοι,
που καλύβας καηνός,
είτε ειδύλλιο γελούμενο απλώνεται η πλάση
είτε αντάρες και μπόρες κρεμά ο ουρανός,
μη θαρρείς το πανί σου μπορείς να βαστάξεις,
όπου θέλει το κύμα μαζί του θ`αράξεις.

Τι γυρεύεις τι θέλεις μη κι εσύ το γνωρίζεις;
Κι έχεις πιάσει ποτέ σου το τι κυνηγάς;
Μη όπου σπέρνεις καλό το κακό δε θερίζεις;
Δε σκοντάφτεις σ`ερώτημα σ`ό, τι ρωτάς;
Κι ό,τι σ`έχει μαγέψει, κι ό,τι σου έχει γελάσει
το`χεις μόνος κερδίσει, μοναχός ετοιμάσει;

Άσε τότε το κύμα όπου θέλει να σπάζει
ασ`τις ζάλες να σέρνουν τυφλά την καρδιά
κι αν τριγύρω βογκά κι αν ψηλά συγνεφιάζει,
κάπου ο ήλιος σε κάποιο γιαλό θα γελά
κι αν πικρό την ψυχή σου το δάκρυ τη ραίνει,
πάντα κάπου κρυφή μια χαρά την προσμένει.