Στα σοκάκια κοιτώ, δεν μπορώ να σε βρω
σαν μια στάλα βροχή που `χει κιόλας χαθεί
είμαι τόσο μακριά σαν νερό και φωτιά
νιώθω μόνο ντροπή και δεν ξέρω γιατί.

Δεν μπορώ να σε δω ούτε ν’ αντισταθώ
είσαι μες στην καρδιά μια μικρή ζωγραφιά.

Μα η σκέψη μου κενή, χιλιάδες τα γιατί,
δεν ξέρω τι να πω, και πως να σου φερθώ,
μα η σκέψη μου κενή, χιλιάδες τα γιατί,
στα μάτια σε κοιτώ και πάω να τρελαθώ.

Το κεφάλι σκυφτό μα δε θέλω να δω
μια ταινία καλή που κοστίζει πολύ,
και αντέχω αυτό, το μεγάλο κενό
που `χω μες στο μυαλό και μου κάνει κακό.

Μα η σκέψη μου κενή, χιλιάδες τα γιατί,
δεν ξέρω τι να πω, και πως να σου φερθώ,
μα η σκέψη μου κενή, χιλιάδες τα γιατί,
στα μάτια σε κοιτώ και πάω να τρελαθώ.

Το κεφάλι σκυφτό μα δε θέλω να δω
μια ταινία καλή που κοστίζει πολύ,
δεν μπορώ να σε δω ούτε ν’ αντισταθώ
είσαι μες στην καρδιά μια μικρή ζωγραφιά.