Ναι ακουγόμαστε τώρα;
Βραδιά ποίησης ο τίτλος η αμνησία
Εγώ παλιά θυμόμουνα ποτέ μου δεν ξεχνούσα
και όποιος θα με πείραζε δεν τον συγχωρούσα
μα τώρα όλα αλλάξανε δεν ξέρω τι έχω πάθει
και με τους γνωστούς μου όλο κάνω λάθη
κανένα δε γνωρίζω λες και είμαι `να στραβό
στης λήθης το ποτάμι εγώ θα κοιμηθώ
περνάω από μπροστά απ`όλους τους γνωστούς
δεν δίνω σημασία στα μάτια έχω ιστούς
δεν το κάνω επίτηδες αν δεν τους μιλάω
έχω να τους δω καιρό και τους προσπερνάω
γιατρέ Αλεξανδρή δε σε είδα απ`την αρχή
άλλαξες πολλή τώρα σε λένε Dr.Dree (αννήηη)
Πρύτανη εσύ είσαι έγινες γουλί;
εγώ πάντα νόμιζα πως είχες άφρο μαλλί
καλέ βλέπω έναν άγνωστο επάνω στο μπαλκόνι
ξύρισε το σαγόνι και μοιάζει με πεπόνι
ποιος να είναι άραγε να είναι ο Μιθριδάαααα;
Ποτέ μου δεν το έμαθα το όνομα καλά
νομίζω πως εσείς είστε ο Μεντζέλο
δεν σας εκατάλαβα φοράτε το καπέλο
τι κακό είναι αυτό εμένα μου`χει πια
ο άλλος για να θυμηθώ κοντεύει να γεράαα
θα νομίζετε καλέ πως το κάνω εσκεμμέ
ελάτε λίγο στη θέση μου σκεφτείτε με και μέ
η μνήμη μου διακατέχει μια τρελή αναισθησία
κάντε μια θυσία μην δίνετε σημασία
είμαι σε αφασία λέτε να έχω αμνησία;