Και όταν τα χρόνια θα περάσουνε
γρήγορα όπως περνάει μια στιγμή
και όταν οι μορφές μας πια γεράσουνε
δεν θέλω να ψάχνω τότε το πώς και το γιατί

Και όταν τα πράγματα αλλάξουνε
όπως δεν περίμενες ποτέ
και όσα από μπροστά μου θα περάσουνε
κάποτε και αυτά θα ανήκουνε στο χτες

Και αν είναι να χαθώ
ας χαθώ πάλι μες στο όνειρο
σε ότι αξίζει να μένει ζωντανό
σε ότι αντέxει στο καιρό
σε ότι αγάπησα σε ότι ξέχασα
σε ότι νοστάλγησα μα το έχασα
σε ότι θυμήθηκα μα δε γέλασα
σε όσα εμένα χρέωσα

Πόσα την ζωή μας τη σημάδεψαν
όπως τη γη οι εποχές
και σαν τα πλοία μες στη θάλασσα
πολλές οι τρικυμίες και λίγες οι στεριές

Και όσο θα γράφω στίχους τα χαράματα
τόσο θα απαλύνω τις πληγές
Και όσο παλεύουν οι λέξεις με τα πράγματα
τόσο θα ψάχνω νόημα στου ονείρου τις σχισμές

Και αν είναι να χαθώ
ας χαθώ πάλι μες στο όνειρο
σε ότι αξίζει να μένει ζωντανό
σε ότι αντέxει στο καιρό
σε ότι αγάπησα σε ότι ξέχασα
σε ότι νοστάλγησα μα το έχασα
σε ότι θυμήθηκα μα δε γέλασα
σε όσα εμένα χρέωσα

Λεωφορείο η ζωή θα ήταν ένας ωραίος τίτλος
στο έργο που όλοι παίζουμε όλοι ανεξαρτήτως
Εκεί που η αλήθεια και ο μύθος έχουν την τάση να μπερδεύονται
Εκεί που οι ψυχές των ανθρώπων με τον καιρό σμιλεύονται
Γνωρίζονται, συγκρούονται, σπρώχνονται για μια θέση
πόσο αυτή η μάχη ακόμα θα διαρκέσει
Ίσως για πάντα, ίσως μέχρι τη επόμενη στάση
Εκεί που άλλοι θα κατέβουν και θα μπούνε σε άλλη φάση
και άλλοι θα συνεχίσουν την διαδρομή
μήπως βρούνε κάποιο γνωστό κανένα νέο να τους πει
να τους θυμίσει τα παλιά ή απλώς να πούνε ένα γεια
Μοιάζει απόμακρο και χάνονται στο πουθενά