Κάποια μέρα θα μας πάρεις στο λαιμό σου
με το βίτσιο σου αυτό το μανιακό σου.

Ιερό δεν έχεις κι όσιο για ένα γούστο σου ξανά
με τ`αμάξι μου καπνίζεις τα φυτά του σατανά.

Σταματάμε στο φανάρι και παθαίνω συγκοπή
μέχρι κι ο τυφλός ζητιάνος σ`έχει πάρει μυριστή.

Κάποια μέρα θα μας πάρεις στο λαιμό σου
με το πάθος σου και τον εγωισμό σου.

Βλέπω πως κι οι ανακρίσεις δε σου βάλανε μυαλό
μα θυμήσου στην Κοζάνη πως σε πήραν σηκωτό
Τι να πει κανείς για σένα που στο Σύνταγμα μπροστά
μου φουμάρεις με δυο χέρια μπρος στα περιπολικά.

Μ`έχει πρήξει το ντουμάνι κι έχω τόσο ζαλιστεί
που δεν ξέρω πια πού πάμε ούτε πού έχουμε βρεθεί
Πού να στρίψω έτσι όπως ’’στρίβεις’’ με ταχύτητα τρελή
μου θολώσανε τα τζάμια και με πνίξανε οι καπνοί.

Δε σε ξέρω, δε σε είδα, κάνουν μπλόκο στη στροφή
έχει ο νόμος μια τσιμπίδα και μια πόρτα η στενή.